Η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών αντιμετωπίζεται συντηρητικά , δεδομένου ότι οι επασβεστώσεις του τένοντα θα απορροφηθούν με την πάροδο του χρόνου. Σε γενικές γραμμές, οι ασθενείς ανακτούν την λειτουργικότητα της άρθρωσής τους μετά την ύφεση του πόνου στις 2 με 3 εβδομάδες χωρίς καμία θεραπεία. Περίπου το 1/3 των ασθενών  παρουσιάζει πλήρη απορρόφηση της εναπόθεσης των κρυστάλλων ασβεστίου εντός 3 με 10 χρόνων. Εάν οι ασθενείς δεν αισθανθούν καλύτερα, τότε μπορεί να χρειαστούν θεραπεία για την ύφεση του πόνου. Ωστόσο, ένα μικρό ποσοστό θα παρουσιάσει επίμονα συμπτώματα (κυρίως πόνο).
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η θεραπεία είναι μη χειρουργική και περιλαμβάνει αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα από το στόμα και φυσικοθεραπεία ανάλογα με τον βαθμό δυσκαμψίας και του πόνου του ασθενούς. Στους ασθενείς με πολύ έντονο πόνο γίνεται έγχυση κορτικοστεροειδούς (κορτιζόνης) σε συνδυασμό με τοπικό αναισθητικό. 
Η χρήση των φαρμάκων και της ενεσοθεραπείας ανακουφίζουν αλλά δεν επηρεάζουν την φυσική εξέλιξη της πάθησης.

Στις περιπτώσεις που η συντηρητική αντιμετώπιση δε βοηθάει τον ασθενή και ο πόνος δεν υφίεται ή υποτροπιάζει, συστήνεται η χειρουργική αρθροσκοπική επέμβαση αφαίρεσης των εναποθέσεων του ασβεστίου